Het lijkt een ongewone keuze om de kerstvakantie in Wit-Rusland door te brengen en toch was het niet moeilijk om me te laten overhalen door de enthousiaste bende van Wild Naliboki. Ik wou ook een steentje bijdragen en ik trok als ecotoerist naar Naliboki Forest om een once in a lifetime natuurervaring op te doen en daarbij het onderzoek van Vadim te steunen.

Mijn doel van de reis was… een lynx spotten! Ik zag het zo voor me, ik zou een prachtig kiekje kunnen nemen van het majestueuze beest dat mooi poseerde in de sneeuw...

De eerste dagen gingen we vooral op verkenning, op safari met de jeep en tuurden over de met vorst bedekte velden: een vos, klapeksters, steenarend, zeearend, korhoenen en twee prachtige wisentstieren die we lang en goed konden observeren. We trachtten reeën en edelherten te onderscheiden van de dunne boomstammetjes in de dennenbossen en bewonderden de (ondanks zijn omvang) sierlijke bewegingen van een eland die voor de auto de weg overstak. We zagen wolvensporen, een roedel van zeven volwassen individuen kruiste vaak ons pad. Op een ochtend zagen we zelfs een wolf op de weg in de verte, dit was zeker één van de hoogtepunten van de reis.

Het weer was afwisselend rond het nulpunt en de laatste dagen kregen we enorme sneeuwval, gelukkig in de nacht, zodat het ’s morgens mogelijk was om kersverse lynxensporen te vinden wat snowtracking mogelijk maakte. In de voetsporen van de lynx, het lijkt makkelijker dan het is, maar wel heel spannend om je in te leven in het dagelijkse leefpatroon van een roofdier.

Vadim nam ons mee de bossen in, over en door de moerassen en kanalen (ik denk dat hij stiekem onze evenwichtskills testte). We checkten de cameravallen en hingen ook nieuwe op. Vadim leerde ons hoe je dat stiekem moest doen, want onze sporen mochten niet gezien worden in de sneeuw. Het is echt moeilijk om helemaal te vatten waartegen Vadim allemaal moet opboksen, voor zijn onderzoek en voor zijn manier van leven, alle twee staan ze haaks op de levensstijl van de “normale” Wit-Rus, want die houdt van jagen en in de stad wonen.

Temperaturen zakten naar het einde van de reis toe drastisch en de laatste dag gingen we wandelen bij -27°C. Wat een unieke ervaring. Wist je dat in deze temperaturen, wimpers en neusharen bevriezen na slechts 1 keer uitademen? Het was een prachtig winters landschap met een helderblauwe lucht waarin de zon de sneeuw doet glinsteren zodat het een beetje pijn deed aan je ogen als je er te lang naar keek. We wandelden door een dik sneeuwpak waar enkel everzwijnen en elanden ons voor waren geweest, echt adembenemend!

Bij het checken van cameravallen groeide mijn enthousiasme toch elke keer een beetje meer want telkens we de SD kaart in het fototoestel staken om door de foto’s te gaan, was het spannend om te zien wat er enkele (uren), dagen of weken voor ons op exact dezelfde plek gepasseerd was. Vaak zijn het onduidelijke foto’s, dus wanneer je plots een das, wasbeerhond of boommarter ziet verschijnen, ben je al helemaal ‘oooh’ en ‘aaah, daar’. Tot we op een gegeven moment één van de laatste cameravallen nakeken, het was de laatste van de dag en we moesten nog 10km terugwandelen naar het afspreekpunt, het werd al donker. Vadim stak de SD kaart in zijn fototoestel en ging door de foto’s: edelhert close-up, sneeuwvlokjes die een trigger waren geweest, eekhoorntje,… maar dan, daar was ie: de lynx, Kazimir, mooi poserend in de sneeuw, ogen recht in de camera, een postkaartwaardige foto en dé foto waar ik van had gedroomd.

Een wintertrip naar Naliboki is zeker een aanrader, elke dag een eland gegarandeerd! En met wat geluk is alles prachtig besneeuwd. Wandelen tussen de rietvelden en de jonge berkenbossen, balancerend op de pollen riet en voorzichtig testen of het ijs wel dik genoeg is om er over te lopen. Verse sporen zien van otters, everzwijnen, auerhoen en nog veel meer… ‘s Middags omeletjes bakken op een kampvuur en ’s avonds de lekkere kookkunsten van Ira proeven. Haardvuurstaren wordt echt helemaal herontdekt, tot het te warm wordt en je je stoel een meter naar achter moet schuiven.

Ik vond het een inspirerende trip en ik ben benieuwd om Naliboki eens in een ander seizoen te ervaren.